Ojczyzną focacci są Włochy, chociaż jej korzenie odnajdujemy w starożytności. Drożdżowy płaski chlebek wraz z dodatkami był prekursorem pizzy. Pieczono go nad paleniskiem lub na glinianych płytach. Jego nazwa nawiązuje do tego, gdyż po łacinie focaccius znaczy tyle, co z paleniska, upieczony na ogniu.

Dzisiaj zapraszam Cię na dobrą, bezglutenową focaccie. U mnie z oliwkami i rozmarynem, ale to, jakich dodatków użyjemy, zależy od naszych upodobań.

Składniki:

1 jajko (rozbełtane) – możemy pominąć, wtedy dajemy ok. 15 ml (1 łyżka) wody więcej

1 łyżeczka suchych drożdży

170 g miksu mąk <klik>

1/2 łyżeczki agaru

60 ml wody+plus jedna łyżeczka

60 ml oliwy+1 łyżeczka

1/2 łyżeczki soli+1/3 łyżeczki

1/2 łyżeczki rozmarynu

1/2 łyżki syropy daktylowego, z agawy, cukru kokosowego – pożywka dla drożdży

4-5 oliwek – pokrojona na plastry

Wykonanie:

1. W letniej wodzie rozpuścić słodzidło, dodać drożdże, odstawić na 10 minut (przy suchych drozdżach nie jest to obowiązkowe, można dodać je bezpośrednio do mąka, ale ja tak robię).

2. W misce mieszamy wszystkie suche składniki, dodajemy pozostałe, mieszamy do uzyskania zwartego ciasta.

3. Przykrywamy ścierką i odstawiamy na ok. 50 minut.

4. 1 łyżeczkę oliwy, wody i 1/3 łyżeczki soli mieszamy w miseczce do połączenia.

5. Ciasto wykładamy na papier umieszczony na blasze do pieczenia, nadajemy mu kształt prostokąta lub koła (możemy użyć foremki).

6. Na  cieście rozprowadzamy wymieszaną z wodą oliwę, robimy palcami zagłębienia. Układamy po cieście oliwki, posypujemy rozmarynem.

7. Odstawiamy do wyrośnięcia na ok. 15 minut.

8. Pieczemy w piekarniku rozgrzanym do ok. 200 stopni przez ok. 15 minut.

Rady/uwagi:

• ciasto ma być gęste, nie płynne; jeżeli potrzeba, to dodajemy więcej wody;
• agar można zamienić na żelatynę;
• na zdjęciach spód mi się z lekka przypalił – proszę na to nie patrzeć :).