Składniki:
800 g ziemniaków- ugotowanych z łyżeczką soli
100 g miksu mąk nr.1 <kliknij>
1 jajko
Płatki jaglane do panierowania
Masło klarowane do smażenia
1. Ciepłe ziemniaki przepuszczamy przez praskę lub mielimy/ zgniatamy innym sposobem. Studzimy.
2. Dodajemy do nich jajko i mąkę. Zagniatamy zwarte ciasto.
3. Kruszymy w dłoniach płatki jaglane. Umieszczamy je na blacie czy desce do krojenia.
4. Odrywamy kawałek ciasta. W dłoniach formujemy wałek. Kładziemy go na płatkach jaglanych i rolujemy (jak kopytka). Dłonią spłaszczamy go i kroimy na kwadraty czy romby- robimy takie duże kopytka.
5. Smażymy na rozgrzanym maśle na złoty kolor.
Rady:
Ziemniaki są różne i jeżeli ciasto jest za rzadkie, to dodajmy więcej mąki- ciasto ma być takie, jak na kopytka.
Ziemniaki solę tylko w gotowaniu, ponieważ sól dodana do masy ziemniaczanej może powodować jej rozrzedzanie- lepiej dosolić po usmażeniu, chociaż dla mnie są idealne bez dosalania.
Mniam, uwielbiam takie dania 🙂
Więc mamy tak samo. 🙂 Pozdrawiam serdecznie. :*
Rozumiem, że gotowe ciasto tylko smażymy nie gotujemy nic?
Aniu, tak. Ziemniaki są wcześniej ugotowane. Pozdrawiam.
Pani Agnieszko, jestem pod wrażeniem Pani pomysłowości i pewnie cierpliwości w próbowaniu i kombinowaniu, żeby się udało. Czy próbowała Pani upiec te krokiety w piekarniku zamiast smażyć?
Aniu, dziękuję za dobre słowa. :* W piekarniku nie próbowałam, ale gdyby tak natłuścić papier do pieczenia np. masłem klarowanym, zawinąć w nim krokieta i do piekarnika, to może jest szansa na powodzenie. Chodzi o to, żeby [podczas pieczenia krokiety nie wyschły i nie stały się twarde. Ściskam :*
Dziękuję! Zaczynam przygodę z Bezglutenowym Jadłem, kolejne przepisy czekają w kolejce!
Przepis szybki, prosty w realizacji (nalezy tylko sie zorganizowac, by odpowiednio wczesnie ugotowac ziemniaki i miec czas je ostudzic). Wzielam na 5 osob 1 kg ziemniakow i 111 g mieszanki mak. Zrobilam wszystko jak w przepisie, jedynie co platki jaglane postanowilam rozkruszyc na stolnicy walkiem do ciasta, bo byly na moj gust za wielkie, wyszlo cos wielkosci panierki. Krokiety wyszly przesmaczne! Wylizywanie talerza po jedzeniu stalo sie u mego meza stalym nawykiem. Co bedzie, jak go zobaczy tesciowa (z hrabiow pochodzaca) ?!! Nastolatka obwachala podejrzliwie, po czym zzarla wielki talerz. Nawet najgorszy niejadek (Zosia) zjadla chyba z 7. Zosia zauwazyla, ze wolalaby, zeby byly mniejsze, by jej sie do buzi miescily. Buzie ma wprawdzie calkiem wielka (po ojcu), tylko ze jej sie chyba psychologicznie nie chce sie jej otwierac, by jesc. Faktycznie, Agnieszko, gdy robisz zdjecia jakichs drobnych wyrobow wielce manualnych (kulki, kopytka, pierogi etc), czy nie moglabys umieszczac lyzeczke lub widelec, by mozna bylo wyobrazic mniej wiecej skale wyrobu? Dzieki!!!! Twoj blog to cos najlepszego co mi sie w zyciu przytrafilo ostatnimy czasy.